Cloud illusions

(foto by @birdblok)

Op 26/9. keek ik op NL 2 naar een uitzending die heette ‚Het einde van de internet-utopie. Evgeny Morozov werd op een soort van ‚hete stoel‘ gezet, werd bestormd met beelden, statements, vragen omtrent het internet en gaf er op indrukwekkende en souvereine manier antwoorden op, antwoorden die opmerkelijk en kritisch waren.
Gedachten die mij het nadrukkelijkst bij zijn gebleven waren b.v. ‚er kan geen sprake zijn van een internet-community, want er is geen internet-community. Het internet wordt steeds individueler, persoonlijker… nog even en iedereen heeft zijn eigen internet. Internet schept dus geen band tussen gebruikers wereldwijd, internet is geen verbindend medium… dat is een illusie. Opvallend ook dat er weinig kritische stemmen zijn. Onze digitale toekomst wordt louter geanalyseerd op basis van ‚wat is mogelijk, hoe snel en wie is eerst‘. Je komt nauwelijks een filosofische benadering, een morele benadering tegen, vragen zoals ‚wat zouden de nadelen zijn‘ ‚wat zijn de mogelijke consequenties‘ ‚waar zijn de grenzen‘.
Geen onbelangrijke vragen.
Ik vond het meer dan de moeite om naar Morozov te luisteren, hij gaf veel stof tot nadenken en nadenken is nooit verkeerd. Op youtube vond ik het volgende filmpje dat een goede indruk geeft van Morozov’s denken en filosofie.
Wellicht is het ook èèn van de meest belangrijke taken van een bibliothecaris in de toekomst, dat we aanmoedigen, motiveren, prikkels zetten en alle informatie bieden om mensen te laten denken, zelf te denken, kritisch te denken, zelf te oordelen en verder te kijken dan de buitenkant, dingen van alle kanten te laten belichten en te onderzoeken, ruimte materiaal en kennis ter beschikking te stellen om te kunnen vergelijken, proberen, testen, verwerpen, vragen te stellen en van gedachten te wisselen met anderen.
Dat lijkt me een hele mooie en waardevolle taak, en hier ligt mijns inziens ook de kracht van een enthousiaste bibliothecaris.