Mijmeringen 2

De Bibliotheek2daagse in Groningen is achter de rug. Ik ben er helaas niet geweest, maar ik kan er wel over nadenken en napraten omdat het evenement goed te volgen was via social media en het veelvuldige gebruik hiervan door de 700 deelnemers. Een live-stream was er niet, maar dat werd uitstekend gecompenseerd door de bijna live-blogs van Jan Klerk.
Zeer zeker heb ik ook veel gemist, geen kwestie over. Zo had ik b.v. graag Ernst-Jan Pfauth willen horen praten in de Martinikerk net zoals de directeur van het Museum Boerhave in zijn sessie over ‚Flexibiliteit‘. Een uitleg over ‚SocialMediaCaster‚ door Jeroen de Boer had ik buitengewoon interessant gevonden. En uiteraard had ik de 5 presentaties van projecten willen zien die, gekozen uit meer dan 100, genomineerd waren voor de ‚Innovatieprijs 2011‘. De winnaar was uiteindelijk ‚De verhalencoach‘ en mijn felicitaties gaan nogmaals naar Pieter Offermans en zijn collega’s van Biblioservice Gelderland! Maar de anderen hebben mijns inziens ook respect en applaus verdient, voor hun inbreng, tijd en ideeën.
Als je er zelf niet bij bent, mis je nogal wat. Je mist de ontmoetingen en contacten met collega’s en je mist ook de sfeer, de chemie en wisselwerking onderling die altijd belangrijk is als het om gezamenlijke toekomstplannen gaat.
Maar ook wat dat betreft kwam via social media, twitter om precies te zijn, het één of ander aan ‚atmosferische beelden‘ naar de huiskamer over. De verdeeldheid b.v. die overduidelijk werd tijdens de presentaties en de prijsuitreiking en vooral in de wachttijd daartussen. Dat je voorkeuren hebt is normaal, dat je een of twee favorieten hebt is normaal, maar de manier waarop en de woordkeuze waarmee projecten werden afgekraakt verbaasde me zeer. Sommige hadden b.v. vijf keer ’net niets‘ gezien en twitterden dat het misschien het beste zou zijn de prijs dan maar op te delen. Er werd geopperd dat zo’n presentatie eigenlijk makkelijk was, daarentegen het beantwoorden van vragen uit de zaal kennelijk lastig. En ja, het ging om een flink bedrag, wat had je daarmee niet alles kunnen doen…
Ik voelde plaatsvervangende schaamte opkomen en dacht hoe vreselijk demotiverend dit soort uitspraken voor de collega’s moesten zijn die zoveel tijd en kennis in hun voorstel geïnvesteerd hadden en ook voor de collega’s die achter de schermen hun steun uitbrachten.
Het was ook een leermoment voor mij, thuis achter de pc. Want hoe moeilijk moest het niet zijn zoveel mensen ook maar enigszins op één lijn te brengen en de voorwaarden te creëren om een innovatief proces met succes te introduceren.
Opvallend was ook, dat mensen ‚van buiten‘ welwillender en enthousiaster werden ontvangen. ‚De profeet wordt in eigen land niet geëerd‘. Een waarheid als een koe, nog steeds. De beroemd-bekende Jan Mulder zorgde voor daverend applaus ter afsluiting en ter instemming op de ‚Afterparty‘. Ik durf te wedden dat hij, naast zijn spectaculair optreden geen idee paraat had om de bibliotheken te redden… dat dan weer niet.
Enfin, in mijn TL was ook te lezen, dat iedereen moe en voldaan aan de terugreis begon om de vele indrukken te laten zakken en nog een beetje na te genieten. Ik ben bang dat het daar zo een beetje bij blijft en hoop gelijktijdig dat ik van het precies tegenovergestelde overrompeld word.
Wellicht krijgen ook mijn vervolgmijmeringen enkele RT’s, misschien krijg ik via twitter weer bemoedigende woorden van gelijkgestemde zielen, ik ben benieuwd. Maar wat hebben we van meneer Pfauth geleerd? Het internet is vluchtig. Haast alles is de volgende dag alweer vergeten. Uiterlijk met de feestdagen is de Bibliotheek2daagse in Groningen sneeuw van gisteren en ontlokt slechts nog een ‚Ach ja, das waar ook‘.