Poëzie op woensdag

Als je in een bibliotheek mag werken, dan ben je al een bevoorrecht mens. En als je dan nog eens een hele middag de reserveringen die in groten getale binnenstromen mag verwerken, dan is dan zo’n heel klein beetje de ontdekking van de hemel. Je vindt namelijk zomaar, zonder enige moeite te moeten doen, zonder dat je hoeft te zoeken, kleine juweeltjes. Niet altijd natuurlijk, maar soms wel, en vandaag was zo’n dag…
Ik hield opeens een klein boekje in handen, en ik wist zeker dat het bijzonder was. Ik sloeg de laatste bladzijde open en vond het volgende:

waarom ik schrijf?

soms verhult ‚het leven‘
Het
dat groter is dan het leven
Soms verhullen bergen
Het
dat achter bergen is
dus moeten bergen worden verplaatst
maar ik beschik niet over de nodige
technische middelen
noch de kracht
noch het geloof
dat bergen verzet
dus krijg je het
nooit te zien
dat weet ik
en daarom
schrijf ik

Ik ga de bron graag delen. Het gedicht is van Tadeusz Różewicz, en het boekje heet ‚De rest is zwijgen‘ Poëzie, keuze uit de gedichten 1946 – 2002, verschenen bij De Geus. Ik hoop dat de één of ander die dit leest er net zo van kan genieten als ik.