Vanaf het moment dat ik met ‚Poëzie op woensdag‘ begon, dacht ik erover na hoe ik het voor mekaar kon krijgen om te beschrijven waarom en in hoeverre poëzie voor mij te maken heeft met hardlopen. Ik wou zo graag in beelden of woorden kunnen vatten hoe het voelt om in de vroege ochtenduren door de natuur te rennen, met al je zintuigen op scherp. Hoe het voelt om op deze stille momenten alles om je heen in je op te nemen en je meer dan anders verbonden te voelen met alles. Ik wou laten zien dat hardlopen zoals ik het begrijp niets te maken heeft met haasten en de mooie dingen op je weg voorbijrennen, integendeel.
En terwijl ik nog zoekende was zag ik het volgende filmpje van Jan, gemaakt tijdens een JKM (Jan Knippenberg Memorial) trainingsloop van 81 km tussen Zandvoort en Den Helder… en toen wist ik dat ik het verband had gevonden, de poëzie van het hardlopen oftewel hardloperspoëzie zoals ook ik ze waarneem. Poëzie in beelden en muziek. Met dank aan Jan.
M.i. gelukt! Je eigen schets van woorden is samen met de video van Jan een geslaagde combi geworden. Motto *samen sta je sterk*. Allebei chapeau!
Waw, de keuze van muziek en foto’s… héél geslaagd.
Mooie combinatie van woord, beeld en muziek. Herken het wel: de verbondenheid met alles wanneer je loopt.