Poëzie in olieverf – Borg de Nobel in Amsterdam

Ik wist dat het vandaag de allerlaatste kans was, en ik wist dat ik deze kans niet wou en niet zou missen. De tentoonstelling van Borg de Nobel in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in de Prinsengracht te Amsterdam duurde nog precies tot vandaag.

Nadat de enige verplichting van vandaag, een afspraak bij de ambassade, afgehandeld was, ging ik samen met G. op ontdekkingsreis in Amsterdam. Het was een heerlijk zonnige dag.

Met behulp van een plattegrond hadden we ons doel al spoedig bereikt en stonden we voor het prachtige oude pand waar de schilderijen van Borg de Nobel op ons wachtten.

Nee, zoiets had ik niet verwacht toen ik weken geleden iets over ‚ziekenhuis‘ had gelezen. Binnen werd ik overweldigd door de bijzondere charme van een gebouw dat niet meer van deze tijd was, en het besef trof me onmiddellijk dat de dagen van deze inrichting waarschijnlijk geteld waren. En raar genoeg ga je dan anders bewegen, langzamer, bewuster, zachter ook om de rust niet te verstoren. Je voelt je een beetje een indringer.

En daartussen dan de schilderijen van Borg de Nobel, op weg van de receptie naar het restaurant, in de gangen en in de wachtkamer…

Er waren nog meer schilderijen, het zijn er teveel voor een blogje, en de foto’s zijn ook niet allemaal gelukt, maar ik hoop dat ik een beetje de wonderbaarlijke ervaring van deze dag over kan brengen. De ervaring om voor eventjes in een andere tijd te duiken en gelijktijdig de werken van een hedendaagse kunstenares te zien die zich zo volmaakt invoegen in een geheel, op subtiele manier completeren en aanvullen tot een geheel en zachtjes kleuren toevoegen zonder het oorspronkelijke beeld te vervalsen. Ach, ik weet niet hoe ik het anders of beter kan uitdrukken, maar zo voelde het. Uitzonderlijk en kostbaar.

(Borg de Nobel is te volgen op twitter @borgeous en te vinden onder www.borgdenobel.nl)