Vandaag vertoefde ik een hele lange vrije zonnige dag in mijn comfort zone, en dan wel middenin, in het oog van zeg maar. En terwijl ik vanochtend nog over een klein blogstukje over een groot vraagstuk zat te denken, namelijk het wel of niet moeten verlaten van mijn comfort zone, kon dit vraagstuk in de loop van de dag alleen maar verliezen van andere dingen die, tenminste voor vandaag, mijn aandacht af konden leiden, zoals deze bij voorbeeld:
Je zou het simpelweg onkruid kunnen noemen, wanorde, pure chaos, het begin van het einde van alle beschaving, althans wat een keurig netjes bijgehouden tuin betreft. Of je ziet het als een klein wonder, adembenemend in zijn schoonheid. Een klein stukje chaos van de natuur dat zich gelukkig niet laat beheersen. Door wie dan ook. Door wat dan ook.
P.S. Dat stukje over ‚Je moet eens je comfort zone verlaten‘ verschijnt binnenkort. Waarschijnlijk.