Sommige columns verschijnen regelmatig in het weekend in mijn timeline. Bas en Youp bijvoorbeeld. En omdat ze direct meerdere malen verschijnen, lees ik ze vroeger of later. Vandaag was het Bas Heijne met zijn ‚Antipolitiek?‘
Ik had, eerlijk gezegd, niet het gevoel iets te lezen wat echt nieuw was, ook al vond ik het niet slecht, totdat ik bij de volgende zin kwam:
‚Het probleem is alleen dat de procedure allang voor de passie gaat – en dat de passie steeds meer gespeeld lijkt.‘
Dat is het.
Dat is simpelweg in één zin wat er gebeurt, wat ik zie gebeuren, overal om me heen, ook in en met bibliotheken.
Ook ik stel me de vraag:
En dan niet alleen politici.‚Wat is het dat dit veroorzaakt? Wat maakt zoveel politici tegenwoordig zo wezenloos?‘
Over zoiets kan ik dan makkelijk een hele zondag na zitten denken. Wat heeft het voor zin? Wie heeft er voordeel van?
Tot nu toe kon ik maar één ‚voordeel‘ bedenken, het behoud van de status quo.
(foto via : ClassicPics: Two Old Men, Old Delhi, 1970. By Raghu Rai)
Ik ga er nog even verder over denken, evenzeer over het feit dat ik zo’n lelijk woord als ‚ontstopper‘ maar niet los kan laten, de hele afgelopen week al niet.
DE passie LIJKT niet gespeeld, ze IS gespeeld. De basis is vooral dat mensen een weg voor zichzelf OMHOOG zien. Ze gebruiken het woord „uitdaging“ om passie voor te wenden…