Enkele jaren geleden begon ik als mystery guest op haar blog, althans Monique heette me toen op deze manier in een blogje als nieuwe en onbekende volger welkom. Ik had het niet gelezen, maar Edwin wel. Waarop Edwin mij een DM stuurde met: You’re a mystery guest! Waarop ik Edwin op het feit wees dat zijn account waarschijnlijk gehackt was omdat hij van die rare DM’s verstuurde, waarop….
Enfin.
Vervolgens bleef ik Monique’s blog lezen, met groot plezier.
Toen ik kortgeleden een witte-chocolade-met-gevriesdroogde-framboos-foto op twitter plaatste en grootmoedig zei, dat ik graag met haar wilde delen, kondigde ze verrassend aan dat zij vandaag in Middelburg zou zijn. Ze had hier een afspraak. Overbodig te zeggen dat ze die in de bibliotheek had.
En zo kwam het dat wij op deze heuglijke dag voor het eerst kennis maakten.
Veel later op de dag schreef Monique op weg naar huis het volgende: ‚Grunberg vandaag in @decorrespondent : ‚Elke ontmoeting is een kans: het ware casino is het avontuur dat menselijk contact heet‘.
Nu ben ik niet zo een fan van Grunberg. Nooit geweest. Maar die zin klopt als een (biblio)bus. En terwijl ik thuis aan de keukentafel aan dit blogstukje zit te schrijven, vind ik het een mooie zin om mee af te sluiten.
Dank en goede reis!
Nogmaals duizend keer bedankt voor je hartelijke ontvangst, de chocolade (en dit stukje natuurlijk)!
Tot de volgende keer, in Nijmegen, bij een van jullie beroemde ontbijts!