Het was de tweede InnovatieDoeDag (IDD), mogelijk gemaakt door SIOB, een vervolg op de IDD van twee jaar geleden in Middelburg. Ik weet het nog precies. Toen, in Middelburg, had ik dienst bij de klantenservice van de Zeeuwse Bibliotheek en zag de collega’s in kleine groepjes passeren, met koffertjes en tassen op weg naar hun vergaderlocatie in het oude stadhuis. De meesten volgde ik toen al via twitter, ik herkende ze onmiddellijk, ik vond het fijn dat ze er waren, spannend ook. Ik zwaaide door het raam naar ze en ze zwaaiden vriendelijk lachend terug.
Nu had ik verrassend ook een uitnodiging ontvangen. Ik voelde me vereerd en tegelijkertijd had ik geen enkel idee wat me te wachten stond. Zo ging ik op reis naar Soest Zuid.
Om het van tevoren duidelijk te maken, ik ga hier geen verslag doen, ik heb al een mooi verslag gelezen van Liesbeth en binnenkort verschijnt ook op de site van SIOB een filmisch verslag over de uitkomsten en van alles. Ik wil me beperken tot wat mij op dit moment vooral bezighoudt, wat me het meest bij is gebleven en me beweegt, wat ik in mijn rugzak mee naar huis heb genomen.
Er waren een aantal dingen die voor mij heel goed voelden: Het letterlijk naar buiten gaan, waarbij de muizenissen in mijn hoofd eens konden luchten. Heel fijn het samendenken en samenwerken met mensen uit andere ‚hoekjes‘, heel veel goede ideeën en mooie visies, maar het allermooiste toekomstbeeld en het meest radicale ook, schetsten de aanwezige studenten:
De bieb is dood! Haal ze helemaal leeg en laat ze door de bezoekers/gebruikers zelf herinrichten!
Twee dingen schoten door mijn hoofd:
Mijn stad is vol van studenten, en van de HZ en van de Roosevelt Academy . Velen komen regelmatig naar de bibliotheek. We hebben dus, in theorie, de beste denktank die je je maar voor kunt stellen.
Het deed me bovendien denken aan Peter de Kock en zijn buurtproject ‚Moestuin‘, zie hier en hier.
„De grootste vijand van de buurtmoestuin is de aandrang deze onder controle te plaatsen.“ (Peter de Kock)
Volgens mij, gek idee misschien, is juist dat ook de grootste vijand van een nieuw model, een nieuwe visie van ‚bibliotheek‘. Als er meer vertrouwen was in de capaciteiten, de kennis en de creativiteit van het eigen personeel en de lokale gemeenschap en als er als gevolg daarvan meer verantwoordelijkheid en controle uit handen gegeven en overgedragen zou worden, dan zou er iets geweldigs en iets geheel nieuws kunnen ontstaan.
Zaaien, planten, oogsten, delen, ruilen, leren van en met elkaar, op een stukje grond, een eigen ruimte, in eigen verantwoordelijkheid en zelfbestuur. Hoe klinkt dat? Tijdens de afsluitende bijeenkomst van IDD14 kwam, n.a.v. het project ‚Culibieb‘, de Zaadbibliotheek ter sprake, ruim 2 jaar geleden geïntroduceed door Edwin Mijnsbergen. Vandaag lees ik het vervolg. Dat kan allemaal geen toeval zijn. Een bibliotheek op basis van de moestuinfilosofie verdient een kans.
Je weet niet half hoe mij dat weer inspireert want het is niet altijd even gemakkelijk iets te doen wat compleet haaks staat op hoe mensen gewend zijn samen te leven en samen te werken. De kritiek van geen leiding en geen organisatie hoor ik nog doorklinken en nu, een week later, weet ik: het is de angst voor de uitnodiging er middenin te duiken.
Wat mooi om te lezen, Peter. Tijdens IDD14 hoorde ik vaker het woord ‚kruisbestuiving‘, en dat is wat op een natuurlijke manier in een goede sfeer kan gebeuren. Ik kijk er naar uit om een dag in Oosterheide te zijn.
@Fabje: Precies, kruisbestuiving. Zo heb ik weer afgekeken en moed geput uit Anne van Dalen en Peter Smith als het gaat om het opruimen van zwerfafval en van Petra Maartense en Piek Stor als het gaat om het aanleggen van een bijenlint. Als je bent als een boom en je takken en wortels alle kanten op laat groeien haal je overal voeding vandaan 🙂