Poëzie op woensdag, dl.8

DE BIJNA BLINDE

Ze leek net als de anderen te zijn,
zoals ze thee dronk. Toen eerst zag ik dat
zij ‚t kopje ietwat vreemd had aangevat.
Ze glimlachte één keer. Het deed haast pijn.

En toen ‚t gezelschap eindelijk opbrak en
(pratend en lachend) zonder ordening
en zonder haast door vele kamers ging,
zag ik haar weer. Zij liep de anderen

gehinderd na, alsof ze zo meteen
en voor een groot gezelschap moest gaan zingen;
en op haar klare, blijde ogen scheen
van buiten licht, vijvers die licht opvingen.

Ze volgde langzaam en het duurde lang,
alsof iets haar terughield in het leven;
en toch: alsof ze, na een overgang,
niet meer zou lopen, maar de lucht in zweven.

(Het gedicht van vandaag is van Rainer Maria Rilke. Bron: Wie nu geen huis heeft, Uitgeverij Bert Bakker 1986)