Poëzie op woensdag, dl. 17

Het Licht stroomt binnen

Buiten het raam de lange dieren van de lente
de doorzichtige draak van zonneschijn
glijdt voorbij als een eindeloos lange
boemeltrein – wij krijgen zijn kop niet te zien.

De strandhuizen verplaatsen zich zijdelings
ze zijn trots als krabben.
De zon doet de standbeelden knipperen.

De razende vuurzee daarbuiten in de ruimte
wordt veraardst tot een streling.
Het aftellen is begonnen.

(Tomas Tranströmer, De herinneringen zien mij, De Bezige Bij, 2011)