Poëzie op woensdag, dl. 22

Nu was ik ze bijna vergeten, de poëzie op woensdag. Het was een drukke dag, maar ik heb mijn to-do-lijstje afgewerkt en kan nu heerlijk ontspannen. Dus ben ik weer eens in ‚Tranströmer‘ gaan lezen, en ik kwam bij de volgende gedachte terecht die genoteerd staat onder ‚Over de Geschiedenis‘:

Conferenties als vliegende eilanden op het punt neer te storten…
Daarna: een lange trillende brug van compromissen.
Daar zal al het verkeer overheen gaan, onder de sterren,
onder de bleke gezichten van de ongeborenen,
de leegte ingeslingerd, anoniem als korrels rijst.

(uit: Tomas Tranströmer, De herinneringen zien mij, Bezige Bij, 2011)