We waren van plan gezellig een kopje koffie te gaan drinken in Leeszaal West, even bijpraten, boeken brengen, dit soort dingen.
En toen waren er Irene, Kristina en Rob, en alles verliep anders dan gepland. Irene, Kristina en Rob werken voor het Museum Rotterdam, en ze werken aan een geweldig project, een project voor Rotterdammers en voor Rotterdam. Het heet dan ook gewoon: Echte Rotterdammers…
Nou ja, gewoon…
Eigenlijk is het helemaal niet gewoon dat je museum mensen in het wild ziet, toch? En dat ze op buitengewoon vriendelijke en belangstellende manier andere mensen buiten hun museum benaderen om erachter te komen wat deze zo vinden en denken over Rotterdammers. En wij, als niet-Rotterdammers werden hartelijk uitgenodigd om mee te doen. Met veel aandacht werd naar onze verhalen geluisterd, naar onze persoonlijke geschiedenis met de stad en met echte Rotterdammers.
En terwijl Irene het gesprek voerde, ging Rob via zijn computer op zoek naar voorwerpen die in het Museum Rotterdam bewaard werden en die direct te maken hadden met de verhalen die wij vertelden. Het was verbijsterend en ook mooi om te zien hoeveel overeenkomsten er al na een klein kwartiertje te voorschijn kwamen, hoe confuus en onvoorbereid ons verhaal ook was.
Ook wij mochten uiteindelijk invulling geven aan: Echte Rotterdammers…
Günter koos voor de stelling ‚…lopen de Marathon‘
Ikzelf ging spontaan voor ‚…zijn onverwoestbaar‘
Als cadeautje konden we een voorwerp uit het bezit van het museum kiezen dat we mee mochten nemen, als kleurenprint wel te verstaan. Kristina had foto’s en printjes in no time klaar.
En terwijl Irene, Kristina en Rob nog even bezig zijn met hun project dat vanaf 12 oktober in een tentoonstelling te bewonderen is, hebben wij nog een middag genoten van een altijd verrassende stad die zich aan ons vreemdelingen opnieuw van haar mooiste kant presenteerde.
Met veel nieuwe indrukken zijn we terug in Zeeland. Vooral ook onder de indruk van een kleine groep mensen die met hart en ziel aan een project werken dat gewone mensen de kans geeft om inhoud te geven aan hun museum en aan hun geschiedenis, door hun gewone verhalen te vertellen.
