Rust en ruimte – het Zeeuwse Utopia

Vandaag werd er veel gepraat over ruimte. Rust en ruimte. Maar daar kom ik later op terug.

Vandaag was het weer de vrijdag van de statenvergadering. De vergadering begon om negen uur. Ik was te laat. Gelukkig viel dat niet op. Dat is het voordeel van slechts virtueel aanwezig zijn. Ik sloop dus als het ware de zaal binnen door stiekem de livestream aan te zetten. Ik zou zo bij de NSA kunnen beginnen.

De fusie ZB/Scoop stond weer op de agenda. Ik was net op tijd om mevrouw Evertz (PvdA) te horen zeggen dat ze het intussen een ‚hoofdpijndossier‘ vond. Ach, en het was allemaal zo mooi begonnen. Het leek op een win win situatie, en moet je nu kijken. Mevrouw Evertz had het, en ik hoorde het door haar voor het eerst, over het herplaatsen van werknemers. Misschien kon er ook nog op materiaal bezuinigd worden…. (Even dacht ik, moeten dan de boeken weg of toch eerder de boekenkasten?). Er werd een bepaalde verantwoordelijkheid tegenover de twee instituten niet volstrekt van de hand gewezen en, zo merkte mevrouw Evertz haarscherp op, als ze allebei ‚omvallen‘, ZB en Scoop, failliet gaan dus, dan wordt het voor de Provincie nog duurder.
Drie partijen (GL, D66 en CU) hadden het er over of de fusie onder de huidige omstandigheden en met het aanhangende prijskaartje wel als zinvol en noodzakelijk beschouwd kon worden. Deze partijen zien het als een optie om de geplande fusie niet door te laten gaan.

Net als tijdens de laatste vergadering kwam de visie en missie van een nieuwe organisatie ter sprake, die tot dusver als Kennis – en Informatieplatform omschreven wordt, waarbij ook deze keer te horen was dat ‚het model ZB de voorkeur krijgt tegenover het model Scoop‘ en dat de wetenschappelijke functie hoger wordt ingeschat dan die van een sociaal planbureau.

Daarnaast stonden vragen centraal zoals:

‚Wie begon er eigenlijk mee?‘
‚Wie wou nu eigenlijk een fusie?‘
‚Hadden we het niet eigenlijk moeten weten?‘ (hier ging het over de frictiekosten)

De voormalige interim directeur Guus Egas Repáraz kreeg de schuld van alle vertraging. Hij was, volgens meneer de Reu, ‚de kink in de kabel‘ geweest.

Zo’n zondebok is altijd fijn, altijd handig, vooral als de persoon in kwestie samen met zijn opzienbarende brief in een doofpot gestopt is, een doofpot waar het verhaal over een met wachtgeld sjoemelend bestuurslid nog makkelijk bij kan. Maar dat is weer een ander verhaal.

Laat ik terug komen op de rust en de ruimte.

Aan het einde van agendapunt 5, wij dus, beloofde meneer de Reu beterschap wat de aktieve informatieplicht betreft, tegenover de statenleden dan. Voor de rest zal het duidelijk stiller worden rond de fusie, niet omdat alle problemen opgelost zijn, nee, omdat meneer de Reu vindt dat alle toeschouwers en toehoorders van buiten, en dan met name ook de kranten, voor veel onrust zorgen en storend zijn. Deuren dicht dus. Openheid en transparantie tussen vier muren.

Afgescheidenheid en contemplatie. Wie kan zoiets weigeren. De statenleden deden het vandaag niet.

Misschien kunnen wij, u en ik, ondertussen over de naamgeving nadenken, want ‚Kennis- en Informatieplatform by The Canal‘ vind ik nog net iets te lang. (Deze eerste inzending kwam van Flip Fey)