Sommige dingen worden beter als u ze even laat liggen en ze tijd hebben om te rijpen. Ik kan u verzekeren dat dit niet het geval is bij het later terugzien van een vergadering van Provinciale Staten. Voor de ongelovigen onder u, kijkt u zelf maar hier.
Maar leren kun je altijd wel iets. Voor mij persoonlijk het belangrijkste leermoment: Als je een dossier, een feitenrelaas goed leest en vervolgens feiten naast mekaar legt en met elkaar vergelijkt en tot de conclusie komt dat sommige feiten haaks op elkaar staan en dus of alleen het een of alleen het ander waar kan zijn, dat je dan selectief aan het shoppen bent.
Dat is nog net geen strafbare handeling, maar moreel verwerpelijk is het wel, dat werd gisteren meer dan duidelijk.
De motie van wantrouwen door de SP beantwoordde meneer de Reu met:‘ We hebben het te maken met een volwassen bestuur dat eigen beslissingen neemt. Het idee dat zij zich door een gedeputeerde laten ringeloren is daarom van de hand te wijzen en bovendien respectloos tegenover deze bestuurders.‘
Dat is afleiding tot perfectie verheven, dames en heren. Een en al nederigheid en onbaatzuchtigheid. Zo willen wij het zien. De steller van onaangename vragen werd bijna in één adem verweten dat zijn bron als bewijs ontoelaatbar is, omdat er misschien binnen de organisaties in kwestie (ZB,Scoop) toentertijd gecommuniceerd werd: ‚De provincie wil het zo…‘
Sommige lezers zie ik nu denken: Wacht even, bestuurders die intern proberen een samenwerking/fusie te verklaren en te verdedigen met ‚de provincie wil het zo…‘, worden nogal zwak en onzeker afgeschilderd, wat zonder meer als respectloos tegenover de bestuurders gedefiniëerd zou kunnen worden, maar let op, nu kwam de uitspraak van de ‚goede‘ kant.
Verder blijft, ook na het geheel een dag te laten rusten en sudderen, de altijd ietwat verveeld klinkende stem van mevrouw Evertz, die met een klakkend geluid iedere zin van haar betoog beklemtoonde en er gelijkertijd een definitief punt achter wenste te zetten, die zich blijft verwonderen over de hoogte van de frictiekosten, die overrompeld werd door de rechtspositie die de medewerkers van de ZB blijkbaar hebben en de daaruit voortvloeiende juridische verplichting van de Provincie. Een tegenvaller waar ze pas na een uitgebreid onderzoek achter was gekomen. Ook daarom moet de fusie doorgaan, want anders hebben we straks de medewerkers op de stoep staan, dan worden de kosten nog hoger. Ach, ik snap wel dat ze het een hoofdpijndossier noemt.
Mevrouw Evertz eist dan ook wat later door meneer de Reu bekrachtigd wordt, een stevige regie, regie over proces en tempo van de fusie. De fusiepartners moeten 1 mei klaar zijn met hun huiswerk. 1 juli moet de fusie een feit zijn. Voordat het zover is, de gedeputeerde heeft het over maart of april, gaat er in het kader van ‚zicht op beleid‘ nog een of ander evenement georganiseerd worden, een symposium wellicht, om de visie en taken van het toekomstige kennis- en informatieplatform transparanter te maken.
Mevrouw Evertz kan zich namens de PvdA nu al vinden in de nieuwe taken van de nieuwe organisatie, ook daarin is ze andere partijen al een stap voor, maar ze eist dan wel dat in de statuten van deze nieuwe organisatie verankerd staat dat Provinciale Staten toezichthouder worden en ook de benoeming van personen in de Raad van Toezicht mede sturen.
Voor de rest moet alles op gepaste afstand worden gehouden. Met de openbare bibliotheek moet de gemeente zich bemoeien. Voor de rest mag (bijna) alles particulier en commercieel en de markt op.
Ook hier bespeurde ik tegenstrijdigheden, maar ik leerde vandaag ook dat je een broedende kip niet mag storen.
(bron foto: Museo de la Biblioteca Nacional de Espana: bibliotecas de parques y jardines sin puertas ni guardianes. 1919)