Oosterhout – De buurtmoestuin

De openbare bibliotheek herontdekt steeds meer haar natuurlijke en eeuwenoude functie als centrale verzamel- en vergaderplek. ‚Agora‘ en ‚huiskamer‘ zijn termen die vaak worden gebruikt om de betekenis en meerwaarde van een bibliotheek binnen een wijk, een community, een stad, te omschrijven.

Peter de Kock is initiator van diverse buurtprojecten (zoals internet café, wijkblog Oosterheide en een buurtmoestuin in samenwerking met ‚De ontdekking‚).

Betrokken, nieuwsgierig, positief, met passie, vol ideeën en vol vertrouwen in de kracht van de eerste stap en de kracht van een wijk. „Hoe eet je een olifant? In kleine hapjes.“ Het resultaat geeft hem gelijk. Er kwam hulp uit onverwachte hoek, opeens waren er vrijwilligers, was er gereedschap, waren er sponsors. De gemeente hielp daadkrachtig mee. De Rabobank ook. Alles was er op z’n tijd.

Noem het een visie, noem het de kracht van de verbeelding, maar de moestuin is deel van een groter plaatje, een moestuin verbindt, brengt mensen met elkaar in contact, laat weer andere nieuwe projecten groeien, zoals samen gezond koken en bewust eten…

Ik wist gisteren al dat het moeilijk zou zijn om dit alles onder woorden te brengen, en dan het liefst nog zo dat het enigszins te volgen is, en dan heb ik nog niet de school voor u geschilderd, met de mooiste kleuren en de mooiste namen voor de kamers, met binnentuin, insecten hotel, kippen, lettertuin (mogelijk gemaakt door bieb Oosterhout) en en en. Toen Peter de speech aan ons voorlas, die hij ook op 17 mei had voorgedragen, de dag dat de moestuin een feit werd, was het raak. Dit was en is de essentie van de moestuin filosofie:

„Ze is zes jaar en zit hier op de Ontdekking in de klas bij juffrouw Anneleen.
Over twintig jaar zal ze op een dag vragen: papa vertel nog eens over Oosterheide. Alweer zeg ik dan, dat verhaal heb ik je al zo vaak verteld maar vooruit…
Weet je, zeg ik, vroeger lag Oosterheide te slapen. Ik ook. We dachten dat de gemeente en de politiek er wel voor zou zorgen dat het ons goed ging hier. Maar hoe goed de gemeente en politici hun best ook deden, het was nooit genoeg voor ons. Er werd dan ook veel geklaagd en gemopperd. Door mij ook. We waren boos en gefrustreerd.
Maar mijn god wat hebben we ons in die tijd vergist.
Ergens eind 2013, jij zat toen nog op de Ontdekking bij juffrouw Anneleen, begon dat langzaam te veranderen. Een klein groepje mensen uit de wijk begon zwerfafval op te ruimen. Zwerfafval papa? Ja, zwerfafval. Kun je je nog herinneren dat er vroeger op straat overal lege blikjes, plastic flesjes en verpakkingsafval lag? Mensen gooiden dat vroeger op straat.
Maar goed, daar werd in het begin vreemd tegenaan gekeken. Zo van: het afval van een ander opruimen, dat doe je toch niet? Maar deze mensen deden dat wel
En ze vonden het zo leuk zelf iets voor de buurt te kunnen doen, dat ze ook een bloemenveld gingen aanleggen voor de bijen. De bijen hadden het toen zwaar en hadden er heel veel steun van dat mensen zelf in actie kwamen door bloemen te zaaien voor de bijen. Ineens ontstonden overal in Oosterheide bloemenveldjes voor de bijen want steeds meer mensen gingen meedoen.
En toen, op 17 mei 2014, gebeurde het dat mensen uit de wijk met steun van grote en kleine bedrijven en van de gemeente, bij jou op school een grote buurtmoestuin gingen aanleggen. Het project was een paar maatjes te groot voor de mensen uit de wijk maar dankzij die steun is het toen gelukt. Herinner je die dag nog? Het was een feestdag in Oosterheide.
Wat er daarna gebeurde was toeval op toeval op toeval. Maar toeval kun je een beetje helpen door het uit te nodigen. Bijvoorbeeld door te dromen en tegelijkertijd de handen uit de mouwen te steken. En dat deden steeds meer mensen.
Men begon elkaar weer te kennen en daardoor gebeurde er iets nog veel mooiers. Overvloed ging weer stromen naar mensen die in schaarste leefden. Omdat mensen elkaar kenden hadden ze veel meer voor elkaar over. Als iemand ergens gebrek aan had, aan geld of aan gezelschap of hulp bij de huishouding, was er altijd wel iemand die daar overvloed aan had en die ging helpen. En zo kreeg iedereen het goed en de mensen werden er gelukkiger van.
En zo is het gekomen dat Oosterheide de dag vandaag die speciale plek is waar mensen graag wonen, werken en spelen, waar jong en oud, waar mensen uit allerlei culturen, zo heerlijk SAMEN LEVEN“

Als u Peter de Kock op zijn ontdekkingsreis, net als ik, verder wilt volgen, kan dat, naast twitter en faceboek, via zijn blog http://peterdekock.nl/