Ze stond al een poosje op mijn lijst met plekken, initiatieven, die ik graag wou zien, de Fenix Food Factory Rotterdam. Gisteren ging ik op pad. Ik had zin in een wandeling, dan duurt het genot van de Erasmusbrug en het onbetaalbaar mooi uitzicht vanaf daar het langst.
Het is fris die ochtend, het weer wisselvallig, prachtige wolkenformaties veranderen het licht voortdurend, geven aan de indrukwekkende Rotterdamse skyline en aan de kleur van het water een dramatisch en spectaculair effect.
Op de heenweg verdwaal ik een beetje, misschien omdat ik alleen maar gefocusseerd ben op mijn fotomomenten, misschien omdat ik gewoon een ontzettend slechte padvinder ben. Enfin. De directe weg leidt langs Hotel New York, dan zie je de FFF al. Een versmarkt, dus eigenlijk net zoiets als de Markthal, in theorie dan. Ik persoonlijk vind het hier gezelliger, knusser, vriendelijker, warmer. Natuurlijk ook veel kleiner. Nee, bij nader inzien valt het uberhaupt niet te vergelijken.
De geur van vers brood. Een kleine hond, volgens mij een teckel, maar dat weet ik niet zeker, kan zijn geluk niet op, opgetogen stormt hij heen en weer, wenst iedereen een goedemorgen, rent terug naar zijn baasje die bemoedigend in zijn handen klapt. Bedrijvigheid alom. Aan het einde van de hal een boekhandel! Bosch & de Jong. Enkele boeken zijn op tafels uitgestald, twee liggen er express voor mij, ja echt. Twee prachtboeken: Andrus Kivirähk, De man die de taal van de slangen sprak. Tony Judt, Wanneer de feiten veranderen (Beschouwingen 1995-2010).
Ik ben domweg gelukkig. De boekhandelaar heeft Kivirähk net gelezen. Hij vindt het een heel mooi boek. Ik vertel hem van Laurent Meese’s recensie, zo’n recensie die je een boek niet meer doet vergeten. De aardige boekhandelaar begrijpt het volkomen.
Dat is het moment dat buiten het onweer losbarst. Oh, en wat is dan de Fenix Food Factory een heerlijke plek om te schuilen. Bij Stielman Koffiebranders, ook gevestigd aan de Veerlaan, trakteer ik mezelf op een echte koffie en ga aan een van de kleine tafeltjes zitten. Ik begin Tony Judt’s beschouwingen te lezen. Judt past per uitstek bij de situatie. Je zou uit zijn beschouwingen makkelijk redenen af kunnen leiden voor het feit dat een plek als de Fenix Food Factory nu, in 2015, in Rotterdam bestaat en dat er tegelijkertijd zoveel andere innovatieve projecten van de grond komen. Overal. Maar dat even terzijde.
Het was een mooie ervaring om hier te zijn. Voor wie het zelf wil beleven, let op de openingstijden!
