Een Bucket List. Bucket Lists zijn hip. Er wordt veel geschreven, veel gepraat over Bucket Lists en de 100 of 1000 (minder mag volgens mij ook) dingen die je absoluut nog moet en wilt doen voordat je doodgaat. Ik heb geen Bucket List.
Soms maak ik lijstjes van boeken waar ik iets over heb gelezen en die mij interessant lijken, maar dat zijn eerder geheugensteuntjes. Soms zie ik plaatjes van mooie plekken op aarde, vaak zijn het bibliotheken, en dan denk ik, ja hier zou ik graag eens naartoe willen. En er zijn ook mensen die ik op basis van wat zij uitstralen, zeggen en doen zo uitzonderlijk vind dat ik ze graag eens zou willen ontmoeten. Francine Houben van Mecanoo is zo iemand.
Dat het voor mij dan nog het meest op toverij lijkt als blijkt dat Erik een afspraak met haar heeft en tegen mij zegt, ik zie je om elf uur bij Mecanoo in Delft, het is ongeveer 8 minuten lopen vanaf het station, en dat mijn hart stiekem een sprongetje doet zal u niet verbazen. En dat ik al dagen van tevoren rondloop met de vraag, ‚mag ik wel een foto van haar nemen?‘, evenmin.
Erik heeft een solide, langdurige werkrelatie met Mecanoo opgebouwd, bij een aantal projecten waren zijn ideeën en mening gevraagd, tevens was hij op de achtergrond betrokken bij het Eye Opener Fonds van Francine Houben, in samenwerking met Prinses Laurentien en Stichting Lezen & Schrijven. Minimaal 1 keer per jaar komen Francine en Erik bij elkaar om het over nieuwe projecten te hebben, kennis en ervaringen te delen, maar ook hun dromen en hun visie. Een gouden combinatie, een perfecte match.
Toevallig lees ik dezelfde dag (met dank aan Aart Nieuwland die ik hier alvast introduceer en die later op de dag en later in dit stageverslag weer opduikt) een interview met Francine Houben in Het Parool van zaterdag 24 juni:
‚Innovatie betekent inspelen op wat in de samenleving nodig is.‘
Verder is in het interview te lezen dat ze haar voornaamste taak er in ziet haar medewerkers permanent te stimuleren. Haar bedrijf omschrijft Francine Houben als een campus, een continu lerende organisatie. Eens per drie weken is er een Lunch & Learn, waarbij iedereen zijn/haar project aan de collega’s voorstelt. En ik herinner me dat Hannelore Vogt, directeur Stadbibliotheek Keulen, volgens hetzelfde concept werkt en daar ook alle wijkvestigingen bij betrekt.
‚Je moet permanent in mensen investeren, in je bedrijf maar ook in je stad.‘
Zinnen die ik probeer te onthouden, zinnen die voor een filosofie staan die zich, zo hoop ik, ook in bibliotheekland als een olievlek zal verspreiden.
Voordat we afscheid nemen van Mecanoo nog hartelijk dank aan Nelleke van Gulik, Personal Assistant van Francine Houben, die ondanks een drukke agenda de tijd nam voor een rondleiding!
Lopend over bruggetjes naar onze volgende afspraak bij DOK Delft. Monique Bradley en Marijke Timmerhuis hebben Erik uitgenodigd voor een gesprek. Naast een verbouwing, waar ik het al eerder over had, staan ook andere ingrijpende veranderingen aan te komen. DOK gaat samen met coöperatie De VAK, centrum voor de kunsten Delft. Dat betekent een cultuuromslag binnen de organisatie, een verschuiving van prioriteiten, een enorme uitdaging en een enorme klus. Hoe neem je iedereen mee, letterlijk en figuurlijk? Hoe betrek je de medewerkers, die uiteindelijk alle veranderingen niet alleen moeten ondergaan maar vooral moeten meedragen en naar de bezoeker toe communiceren? En verder natuurlijk de vraag, waarin kunnen wij ons straks als nieuwe organisatie, als vernieuwde bibliotheek, onderscheiden, weer de rol als pioneer en voorloper innemen, een rol die zo kenmerkend is voor DOK Delft? Trendwatching en research zijn hier cruciaal, weten wat er in de stad, in het land en buiten de grenzen gebeurt. En ook hier is Erik de juiste sparringpartner, hij weet wat er al is, hij kan voorbeelden laten zien. In het kader van wat er al wel of niet is, of wat er intussen al als standaard kan worden beschouwd, gaat het uiteraard ook weer over fablabs. Niet voor niets is Jerome van Dam, werkzaam bij DOK Delft, met ons naar Keulen geweest om ideeën op te doen. Het is dan ook fijn om Jerome vandaag weer te zien, ook is het maar kort omdat hij op weg is naar een afspraak. Het thema is complex, een half uurtje veel te kort, de informatie die Erik kan bieden overdonderend. De vader van Effie Briest in de beroemde roman van Theodor Fontane zou zeggen:’Es ist ein viel zu weites Feld.‘ Monique moet zich haasten naar de volgende afspraak en we spreken af dat er een vervolgsessie komt.
Met de trein terug naar de KB, want geen dag zonder KB. We schakelen heel snel om en ontmoeten hier content- en implementatiemanagers van de KB, namelijk Naomie Degenaars, Aart Nieuwland (ik had beloofd dat we hem terug zouden zien) en Bertil Voogd. ‚Huh‘, hoor ik u denken, ‚wat heeft die bijeenkomst nu te maken met ‚Innovatiekracht on Demand‘ en Erik’s opdracht? Heel veel, kan ik u vertellen. Want wat is een pilot als het straks niet verder gaat? Wat kun je als ‚piraat‘ betekenen als de vaste bemanning van een schip niet weet wie je bent en wat je doet? Binnen een organisatie kennis te delen en goed met elkaar te communiceren is net zo belangrijk als naar buiten, het een kan niet zonder het ander. Ook de KB is in beweging, op zoek naar een nieuwe koers, een nieuwe positionering, een paradigmawissel als u zo wilt. En ook hier gaat dat niet vanzelf. Ook hier gaat dat niet in één keer maar in kleine stappen. Het regelmatig met elkaar in gesprek gaan (buiten de eigen kaders), het aan elkaar voorstellen van actuele projecten is een belangrijke stap, want, en nu ga ik weer Francine Houben citeren:
‚Als je niet uitkijkt, zijn al die ‚mecanoos‘ achter hun computer allen nog maar druk-druk-druk met hun eigen projecten en weten ze niet meer met welke andere projecten wij als bureau bezig zijn en wat er op straat gebeurt.‘
Het was een spannende en succesvolle dag, ook al zeg ik het zelf. Tot volgende week!
