Laten we de week goed beginnen. Opgeruimd staat netjes. En de eerste logische stap voordat je begint spullen weg te gooien, is een inventarisatie. Met cijfers kun je aan de slag. Cijfers geven je handelen een richting en een doel. Je bent als het ware wetenschappelijk bezig.

Tellen kun je alles. Alles wat je kunt zien. Het aantal stoelen, bureaus, computers binnen je bedrijf. En de mensen die voor je werken natuurlijk. Die zijn bijna net zo makkelijk te inventariseren.

Als u nog eens even uw aandacht wilt vestigen op het plaatje hier boven, kan ik u bijna horen roepen: ‚Een kind kan de was doen!‘ Het hoeft inderdaad niet altijd ingewikkeld. Een lijstje met keuzemogelijkheden volstaat. 5 keuzes zijn in dit geval behoorlijk veel. Er is goed over nagedacht. 5 keuzes om aan te geven hoe u een ondernemen het liefst wilt verlaten. BAM! Een geniale set. Meer vrijheid, meer medezeggenschap, meer welwillendheid kan gewoon niet. Als er een Nobelprijs bestond voor dit soort dingen, dan wist ik het wel.

Dus ik kies gewoon wat het best bij mij past, zet een vinkje en klaar. Als PDF-document stuur ik het op naar meneer Frans … , oke Frans is een volstrekt onbekende voor mij, ook zijn email adres zegt mij absoluut niets, maar ik vertrouw erop dat mijn persoonlijke gegevens bij een ‚onafhankelijke buitenstaander‘ in goede handen zijn. Misschien kan Frans dankzij mij ook weer een waardevolle bijdrage leveren aan andere buitenstaande onderzoekers en inventariseerders. Wie weet? De locale uitzendbureaus of headhunters of belastings- of verzekeringspopulatie of www.hulpvoorwerkzoekende.nl of coaches van allerlei couleur zijn met dit soort data ook weer een stukje verder.

Ach, ik weet niet of de provincie en alle volksvertegenwoordigers die voor nieuwe kerntaken hebben gekozen, ook maar een idee hebben van al dat moois wat wij ervan maken. Dat is dan weer het nadeel van alleen maar naar cijfers kijken. Je ziet het gehele plaatje, de menselijke dimensie niet. Dat is zo jammer, want je mist zoveel.

Ik ben onwennig met reorganisaties. Het is mijn eerste. Dan weet je nog niet zo goed wat je allemaal kunt verwachten, wat er wel of niet bij hoort, wat de regeltjes zijn. Maar je wilt natuurlijk je best doen, altijd.

Feit is dat de aankondiging van de reorganisatie schrijftelijk kwam. Op een vrijdag. Ik weet het nog alsof het gisteren was, ook al is het maanden geleden. Tussentijds was het soms zo stil dat ik dacht dat alles misschien een vergissing was geweest.

Vandaag is het weer vrijdag. De volgende brief arriveert. Dat kan geen toeval zijn. Vrijdag is de meest geschikte dag, zoveel is zeker. Ik zou het zo mooi nooit kunnen formuleren, daarom even een citaat:

Het in gang gezette reorganisatieproces verlangt een gedegen voorbereiding. In verband daarmee speelt de juistheid van personeelsgegevens van alle personeelsleden (…) een zeer belangrijke rol. Om ervoor te zorgen dat wij beschikken over de meest actuele en correcte gegevens van u hebben wij besloten een controle op de juistheid van persoonsgegevens uit te voeren.
(…)
Na verwerking van de mogelijke aanvullingen en/of wijzigingen kunnen wij dan zorgdragen voor een passende brief waarin wij uw uitgangspositie in het reorganisatieproces zo expliciet mogelijk kunnen aangeven.

Vroeger, dat herinner ik me nog, wist een hoofd personeelszaken nog wie iedereen was in het gebouw, kende zijn/haar functie, het aantal dienstjaren en zijn/haar voornaam… ja, vroeger werd je nog bij je voornaam genoemd. Kleinigheden. Maar dit soort kleinigheden blijven je bij. Natuurlijk is dat alles anders nu.

Mensen die zorg dragen voor een reorganisatie, over een fusie en over mijn toekomst, kunnen onmogelijk weten wie ik bent en wat ik doe. Waarom zouden zij ook. Dat doet er niet toe. Immers weten zij ook niet wat een bibliotheek doet, maar dat brengt me op een dwaalspoor.

Waar het wel om gaat is dat zij zorgen, voor een resultaat dan. En dat doen ze precies volgens het boekje. En dat is een boekje waar ik geen verstand van heb. Dus kennelijk is het nu de tijd om te controleren of de personeelsadministratie wel up to date is. Stel dat iemand stiekem van functie veranderd is of op eigen houtje voor een andere afdeling werkt of meer uren dan toegestaan. Sodom en Gomorra! Want je zou ze een heuglijke brief kunnen sturen dat hun werk niet meer bestaat en dat alles onterecht. Daar moet je niet aan denken.

Controle is altijd goed. Controle is belangrijk en houdt de wereld overzichtelijk. Controle geeft me een veilig gevoel. Daarom dacht ik, toen die brief vanmiddag kwam, onmiddellijk dat ik me naar de stad moest haasten om nieuwe pasfoto’s te laten maken. Gewoon voor de zekerheid. Gewoon om te laten zien wie ik ben en ook om ze de kans te geven me persoonlijk voor mijn medewerking te danken als ze me tegenkomen. Eigeninitiatief mensen, dat is het sleutelwoord!

En terwijl in verre landen pleinen bezet worden, omdat er revoluties onstaan, verzet, stakingen en wat voor erge dingen nog allemaal, zeg ik: ‚ Laten we vieren, twee dagen lang.‘

Ik denk dat er een dankbrief gaat komen, voor de medewerking.