Vakantie, dag 4

Boekenmarkt, gouden aanwinsten, Café Bommel en comfortzones.

Vakantie, dag 3

Naast de aardbeien die u gisteren al kon bewonderen, wil ik u vandaag een Zwitserse munt laten zien die ik enkele weken geleden bij Intratuin kocht, en die kennelijk de ambitie ontwikkelt een boom te worden. Bovendien zijn de eerste vijgen gesignaleerd. Ieder jaar worden het er meer, worden ze groter en zoeter. Een delicatesse, dat vinden de merels trouwens ook.

Er is dus sprake van een heuse biotuin.

Verder gebeurde er niets

Vandaag was de eerste dag van een korte vakantie. De katten konden vanochtend en vanavond bij zomerse temperaturen de tuin onzeker maken. Ze vinden het nu al de beste vakantie EVER.

En na een lang gesprek aan het eind van de dag zei een mevrouw die ik zeer waardeer tegen mij: ‚Wij zijn van een andere planeet.‘ Dat voelde zeldzaam warm en goed, bijna als een voorrecht.

En verder gebeurde er eigenlijk niets, en dat was net genoeg.

Vandaag

Vandaag was het zo’n dag

en ook een beetje zo

en zo ook

en aan het einde… aan het einde was mijn dag zo

en het was mooi.

Dankjewel, dag!

P.S. Het was een bibliobusdag.

Chaostheorie

Vandaag vertoefde ik een hele lange vrije zonnige dag in mijn comfort zone, en dan wel middenin, in het oog van zeg maar. En terwijl ik vanochtend nog over een klein blogstukje over een groot vraagstuk zat te denken, namelijk het wel of niet moeten verlaten van mijn comfort zone, kon dit vraagstuk in de loop van de dag alleen maar verliezen van andere dingen die, tenminste voor vandaag, mijn aandacht af konden leiden, zoals deze bij voorbeeld:

Je zou het simpelweg onkruid kunnen noemen, wanorde, pure chaos, het begin van het einde van alle beschaving, althans wat een keurig netjes bijgehouden tuin betreft. Of je ziet het als een klein wonder, adembenemend in zijn schoonheid. Een klein stukje chaos van de natuur dat zich gelukkig niet laat beheersen. Door wie dan ook. Door wat dan ook.

P.S. Dat stukje over ‚Je moet eens je comfort zone verlaten‘ verschijnt binnenkort. Waarschijnlijk.

Boekendingen

Gisteren vond ik in een oud boek een oude boekenlegger. Zo gaat dat. Lezers laten graag persoonlijke dingen in boeken achter. Brieven, wenskaarten, foto’s, kwitanties van etentjes, hotelkamers, vakanties, een plattegrond van een stad, een ticket van een treinreis, bonnetjes. Dingen die weer een eigen verhaal vertellen. En boekenleggers. Ik verzamel ze zelf ook, mooie boekenleggers, maar deze van Van Houten had ik nog nooit eerder gezien. Hij is dan ook veel meer dan een boekenlegger.